In het kerstzonnetje, Annie Megens

Ook deze keer moeten we vur het kerstzonnetje midden in ons mooie durpke zijn. En ook hier valt ons op dat wanneer het donker is, en je alleen een huisnummer hebt het best moeilijk is om het juiste huisnummer te vinden. Na twee keer voorbij te zijn gereden stoppen we toch bij het juiste adres. Lopen de inrit op, zoeken naar een bel, en dan besluiten we toch maar effe op het raam te kloppen waar het licht brandt. Zoon Harold maakt de deur open, en laat ons binnen. We zijn op bezoek bij Annie Megens, die we namens haar schoondochter Mirjam mogen verrassen voor het altijd bezig zijn met werken en sjouwen voor anderen, terwijl ze het zelf helemaal niet zo makkelijk heeft, zeker nadat haar man 2 jaar geleden is overleden.

Vrijwel direct komt Annie vanuit de kamer naar de keuken gelopen, waar we haar een mooi kerststuk en een kerststol overhandigen. Een paar nieuwsgierige ogen vanonder een prachtig witte haardos kijken ons nieuwsgierig aan. “Jullie komen zeker van de ouderenvereniging”, is haar eerste reactie.

Ze is zichtbaar blij verrast met het kerststuk, en zeker nadat we haar vertellen dat we dit namens haar schoondochter komen brengen. “Goh, wat lief lacht ze vrolijk’’. We gaan effe zitten en Annie stelt voor om een lekker bakje koffie te zetten. Tja, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Annie komt bij ons zitten, samen met haar zoons Jos en harold en kleindochter Maaike. En met haar 87 jaar is ze opvallend actief en nieuwsgierig naar wie wij zijn.

Een gezellig keukentafelgesprek volgt, waarbij we een lekker kopje koffie drinken en ook hoe moeilijk het is voor ouderen met een klein aow-tje om voor een kleiner huisje in aanmerking te komen. Met alle mogelijke inspanningen probeert Annie, samen met hulp van haar kinderen, tevergeefs om ‘un mooi klein huiske in t durp’ te krijgen. En wat blijkt! Overal krijgt ze steevast te horen dat ze te weinig inkomen heeft. Tja, wat doe je daar aan op je 87-ste?

Vooralsnog krijgt ze gelukkig veel hulp van kinderen, kleinkinderen en vrienden, zodat ook de grote tuin er keurig bij ligt. In het huis regelt ze het zelf zegt ze lachtend!
Met grote regelmaat loopt ze naar het nisje van haar man op het kerkhof. Een hele wandeling, maar ze is goed getraind, want dat deden ze samen ook jarenlang elke dag.
Nu wandelt ze nog regelmatig met de overbuurvrouw, en natuurlijk naar de winkel voor haar boodschappen. Een drukke dame, en zoals haar schoondochter al schreef, een schat van een mens.

Als we haar vragen naar de komende kerstdagen, dan blijkt ze ook dan nog flink druk te zijn; kerstavond daarnaar toe, uurste kerstdag daar, en twidde kerstdag dat, enz enz. En met “Nee, met die dagen moete nie alleen zitte war”, sluit ze haar opsomming van komende dagen af. Inmiddels is ook onze koffie op, en gaan we weer snel verder voor het volgende kerstzonnetje. Wij bedanken Harold, Jos, Maaike en Annie natuurlijk voor hun gastvrijheid en gesprek, en wensen hen nog hele fijne feestdagen namens Mooi Berghem !