Berghem Sport E1 wint de TOP Oss Cup 2015
Afgelopen week werd de 17de editie van de TOP Oss Cup gespeeld. Dit toernooi wordt jaarlijks gespeeld door vele binnenlandse en buitenlandse ploegen. De U11-ploegen, oftewel de E-pupillen, speelden hun wedstrijden op het sportpark van R.K.S.V. Cito in Oss. Waar we normaliter met de E1 op een groter veld 9 tegen 9 spelen was het dit toernooi even terugschakelen. De wedstrijden, die telkens 2x 15 minuten duurden, werden gespeeld op een half veld waarbij 7 tegen 7 werd gespeeld. Helaas konden onze eigen jongens Koen Hendriks, Tije Boon en Steef den Brok er niet bij zijn, en om toch met voldoende jongens op pad te gaan werd er vervangend personeel geregeld; Twan Beks stond dit toernooi onder de lat.
Speeldag 1:
De eerste wedstrijd van het toernooi speelden we tegen FC Deltasport E1. Een team dat normaliter ook 9 tegen 9 wedstrijden speelt en kampioen is geworden in de hoofdklasse. Een niet te onderschatten team waar we scherp tegen moesten starten. Dit was echter niet het geval. De eerste twee kansen van FC Deltasport vlogen er direct in en we keken al na enkele minuten tegen een 0-2 achterstand aan. Op zijn zachtst gezegd geen lekker begin van het toernooi. Inmiddels leek iedereen wakker en in plaats van de koppies te laten hangen werden de schouders eronder gezet. Aanvoerder Robin Geraedts ging voorop in de strijd en zette de lijnen op het middenveld uit. Achterin was het Siemen Hooiveld die de show stal met zijn verdedigende kunsten. Raúl Konings en Tygo Vos maakten de goals waardoor we gingen rusten met een gelijke stand. Delta Sport kwam er vervolgens niet meer aan te pas en na rust waren het wederom Raúl en Tygo die scoorden. Uiteindelijk was het gouden wissel Lars Weisz die bij terugkomst in het veld met zijn eerste balcontact een mooi kopdoelpunt maakte en zo de eindstand bepaalde op 2-5. Knap veerkracht getoond, maar de volgend keer niet zo spannend maken jongens...
Het mooie aan de internationale toernooien zijn de buitenlandse tegenstanders. Dit geeft toch net even wat extra's. De eerste van de twee buitenlandse ploegen in onze poule waar we het tegen op moesten nemen waren de Belgen van Grez Doiceau. Zij waren ook met een overwinning aan het toernooi begonnen. In tegenstelling tot de vorige wedstrijd startten we deze keer beter. We hadden het veldoverwicht en uiteindelijk betaalde dat zich uit in een doelpunt van Tygo die attent reageerde toen de keeper de bal losliet. Siemen was in de verdediging wederom de rots in de branding. Met zijn snelheid en duelkracht maakte hij menig aanvaller het leven zuur. Hij kreeg daarbij assistentie van Lars die altijd even rustig en beheerst aan de bal is. Na rust scoorde Luc Brands op assist van diezelfde Lars een doelpunt na een geweldige combinatie over vijf schijven en maakte Robin de laatste treffer door met zijn linker de bal prachtig in de verre kruising te krullen. Een prima 3-0 overwinning.
Tegen Prinses Irene E3 was de wedstrijd niet erg spannend. Dit team was te hoog ingedeeld en had al twee wedstrijden ruim verloren. Ondanks dit alles bleven de jongens uit Nistelrode er wel voor gaan en zorgde de teleurstellende resultaten niet voor frustraties op het veld. Compliment daarvoor. Hoewel we zelf niet eens een hele goede wedstrijd speelden, wisten we met 13-0 van ze te winnen. Met name de treffer van Thomas van de Camp was een fraaie. Hij wist een afvallende bal te controleren, in zijn aanname goed neer te leggen en haalde vervolgens verwoestend uit. De keeper was kansloos bij het schot dat linksonder in het doel eindigde. Ook Siemen pikte zijn goaltje mee - een knap doelpunt met zijn linkerbeen - en zo hadden alle veldspelers nu een doelpunt achter hun naam staan dit toernooi. We wonnen ruimer dan de andere teams uit de poule en dat was gunstig voor ons doelsaldo. Door deze overwinning waren we zo goed als zeker van de eerste plaats in onze poule!
De laatste wedstrijd speelden we tegen een Franse ploeg genaamd RC Etalondes. We gingen met een 1-0 voorsprong de rust in, ondanks dat we slordig speelden. Onbewust ben je toch net even wat minder scherp als je weet dat er niets meer op het spel staat. De Fransen zette ons in de tweede helft onder druk en uiteindelijk maakten ze vlak voor tijd de gelijkmaker. Twan had ons met een aantal knappe reddingen lang op de been gehouden en wist zelfs een penalty te stoppen! Maar uiteindelijk moest hij zich toch gewonnen geven toen een Fransman een corner binnen wist te werken. De ontlading bij de Etalondes was groot en het doelpunt werd door de trainers, spelers en supporters gevierd alsof zojuist de Champions League was gewonnen. Enigszins teleurgesteld door de late remise dropen we het veld af, maar we konden terugkijken op een zeer geslaagde dag waarbij goed werd gevoetbald en de eerste plaats in de poule werd veiliggesteld.
Speeldag 2:
De tweede dag werd er een mix gemaakt van de beste twaalf ploegen en deze werden heringedeeld in vier poules. We troffen twee buitenlandse tegenstanders in onze poule. Deze keer kwamen we de Duitsers van BW Hollage tegen. Dit team was als nummer twee geëindigd in de poule van gisteren. Uiteindelijk bleken ze geen partij voor ons te zijn. Wel moesten we lang wachten voor we eindelijk scoorden, want ondanks dat het kansen regende was de stand tijdens de rust nog altijd 0-0. Na rust stelden we orde op zaken en scoorde Robin twee doelpunten. Ook Raúl wist te scoren; hij kopte een corner van Luc binnen. En zo zijn er dus ook Duitsers waar je wél van kan winnen.
De laatste horde richting de halve finale was Aische en Refail uit België. Als derde geëindigd in de poule maar als snel bleek dat ze meer weerstand gaven dan de eerdere Duitse opponent. Zo blijkt maar weer dat de stand niet direct alles zegt over een ploeg. Er werden mooie doelpunten gemaakt door Raúl en Tygo. Na weer een corner uit de lucht geplukt te hebben wist Twan met een mooie wreeftrap Raúl te lanceren. Hij scoorde en daarmee had Twan alweer drie assist op zijn naam staan. Niet verkeerd voor een keeper! Tygo wist van dichtbij raak te koppen na een loepzuivere voorzet afkomstig van het rechterbeen van Thomas. De Belgen wisten tussendoor nog een eretreffer te maken. Door onze 3-1 overwinning werden we wederom eerste in onze poule. Daarmee bereikten we de halve finale!
In die halve finale kwamen we een oude bekende tegen. Het Franse Etalondes, waar we eerder het toernooi 1-1 tegen speelden, was onze tegenstander. Het werd een verhit duel en het waren de Fransen die op een voorsprong kwamen. Niet onterecht, want de beginfase was duidelijk voor hen. Maar Berghem Sport had de afgelopen twee dagen veel profijt gehad van een wapen: Raúl zijn kopballen, Luc zijn voorzetten, en in het bijzonder de combinatie van die twee waar we dit toernooi veel uit scoorden. Tweemaal nam Luc een perfecte corner en was het Raúl, die altijd op de goede plek staat bij een corner, die beide ballen tegen de touwen kopte. Twan moest nog een paar keer ingrijpen, maar kreeg het steeds rustiger. Zo kantelden we de wedstrijd en gingen we met een 2-1 voorsprong de rust in. Na de thee ging het spel weer op en neer maar het waren de Fransen die de scoorden. Met een bekeken afstandsschot wisten ze de stand weer gelijk te trekken. Aan ons om hier een antwoord op te verzinnen. Gaandeweg de wedstrijd werden er steeds meer overtredingen gemaakt en werd het sfeertje wat grimmiger. De Fransen deden hun beklag bij de scheidsrechter en wilden voor elke vorm van fysiek contact een vrije trap. We lieten ons hier niet door afleiden en begon meer kansen te krijgen. Siemen dribbelde de bal vanuit de achterhoede fantastisch op en de rush eindigde toen hij Tygo met een steekbal vrij voor de keeper zette. Met zo'n buitenkansje wist Tygo wel raad. Hij liet wederom zien dat hij een geweldige spits is: 3-2 voor Berghem Sport. De Franse wisselspelers begonnen te huilen, ze wisten dat het voorbij was. Na een smerige overtreding op Raúl werd er nog een speler van Etalondes - terecht - van het veld gestuurd, maar daar was niet iedereen het over eens. De wereld was even te klein voor onze stokbroodetende vrienden. Ondanks de onsportieve reacties van Franse supporters en trainers lieten de jongens zich niet provoceren. Luc snoerde de monden door uit de gegeven vrije trap direct voor 4-2 aan te tekenen. De finale was bereikt!
Het zegt wel iets over de kracht van de poule die we de eerste dag door moesten komen, want het was wederom een oude bekende die we troffen. De Belgen van Grez Doiceau hadden het geschopt tot de finale. Ze hadden maatregelen getroffen en hadden, net als de Fransen, een persoonlijke bewaker voor Robin op het veld gezet. Ook speelden ze in een andere formatie dan de eerdere wedstrijd. Wij hielden vast aan hetgeen we al het hele toernooi deden. Aanvallend voetballen over de vleugels en opbouwen van achteruit. Voor een finale hoef je niemand te motiveren en met de adrenaline van de voorgaande wedstrijd nog in het bloed schoten we uit de startblokken. Raúl liet zien dat hij op de velden van zijn oude club Cito nog altijd goed uit de voeten kan en wist er voor rust maar liefst vier te maken. De Belgen wisten zich geen raad met onze opbouw. Rechtshalf Thomas maakte prima ruimte voor Luc en die dribbelde de bal telkens vrolijk in. Bij balverlies liep Siemen met zijn snelheid de gaatjes dicht en Lars was organisatorisch van grote waarde. Hij zette de mannetjes op hun plek neer en kreeg daarbij steun van de continu coachende Twan. Na rust viel het niveau ietsje terug. De Belgen mochten nog een keer scoren en ook Robin en Luc, na een goede pass van Lars, maakten een doelpunt. Toen de scheidsrechter op zijn fluitje blies voor het einde van de wedstrijd stond er een overtuigende 6-1 overwinning op het bord.
We zijn daarna gezamenlijk naar het stadion van FC Oss gegaan om onze beker op te halen. Nog even met zijn allen op de foto gegaan en de vaantjes die we van de buitenlandse ploegen hadden gekregen eerlijk verloot onder de spelers. Het was een fantastisch voetbalweekend met een TOP-prestatie van de jongens!
De trotse trainers van Berghem Sport E1
Meer foto's komen te staan op www.berghemsport.nl