vandaag in het kerstzonnetje: Annie vd Sloot
Mede namens de steun van de Raboclubkas campagne kunnen wij gedurende het jaar diverse mensen in het zonnetje zetten. Zeker zo rond de kerstdagen doen we er meestal een hele serie. Zo ook dit jaar. Vanaf vandaag zetten we elke dag iemand in het zonnetje. En het eerste kerstzonnetje van 2016 brengt ons, voor de eerste keer overigens, net buiten de dorpsgrenzen. We gaan op bezoek bij iemand die eerst in een boederij op de zevenbergseweg woonde, nadien ruim 40 jaar in de Willandstraat heeft gewoond en in ’98 verhuisde naar… de Koolwijk.
Onze afspraak was goed, maar we hebben op een of andere manier een verkeerd huisnummer in ons geheugen. Ons mobieltje brengt uitkomst, en effe later bellen we op het juiste huisnummer aan. Bij het openen van de voordeur zijn dit keer wij als eerste verrast. Wij dachten namelijk dat vanwege het maken van foto’s in de Wilberthof, Elly niet aanwezig kon zijn. We zijn namelijk op bezoek bij haar moeder, Annie vd Sloot.
Ze zit in haar stoel met prachtig uitzicht naar buiten en geeft ons lachend en enigszins verbaast de hand. Als we haar verrassen met ons prachtige kerststuk en lekkere kerststol moeten we toch effe uitleggen wie we nou zijn en waarom we komen. “Ach, waar heb ik dat nou aan verdiend, dat had toch nie gehoeven”
Wij vertellen dat we van Elly hadden gehoord wat voor pech ze heeft gehad toen ze afgelopen zomer een uitstapje maakte in Kufstein. Na een paar leuke wandeldagen zorgde een ogenschijnlijk klein afstapje in een restaurant ervoor dat Annie in Kufstein in het ziekenhuis kwam te liggen. Hier bleek dat haar schouder op meerdere plaatsen was gebroken en dat een operatie noodzakelijk was. Daarbij is waarschijnlijk een pees geraakt, en nu, enkele maanden later, kan ze haar bovenarm nog steeds bijna niet bewegen. En het is bijna zeker dat dit ook niet veel beter meer zal worden, vertelt Elly.
Annie vertelt wat ze wel en niet kan, waarbij ze duidelijk laat zien dat ze haar bovenarm niet kan bewegen “Maar toch wil ik nog gaan proberen om auto te rijden” vertelt Annie. We kijken tegelijkertijd naar het zorgelijke gezicht van Elly, die het haar ten zeerste afraadt. Maar vooralsnog lijkt moeder Annie volhardend. Een gezond stukske eigenwijsheid waar we wel om kunnen lachen.
Na een heerlijk bakkie koffie met een, volgens Annie veuls te klein kuukske, komt dochter Annie, ja het wordt moeilijk met 2 dezelfde namen, binnen. Zij is op de fiets gekomen vanuit Zeeland. En lust natuurlijk ook wel een kopje koffie. Om nu ook weer mee aan de koffie te gaan is toch iets te veel voor ons, een goeie reden dus om snel verder te gaan, want we zitten zo gezellig te kletsen, dat bij ons eerste bezoekje de planning al in het gedrang dreigt te komen.
We wensen de dames hele fijne feestdagen en laten moeder Annie bij het afscheid nemen nog effe beloven dat ze ons inseint als ze toch besluit om een eindje te gaan autorijden. Lachend gaan we de deur uit. Annie had ons nog wel heel de middag aan de praat kunnen houden. Een gezellig eerste kerstzonnetje achterlatend gaan we een stukske verderop linksaf, richting Berghem weer, want we hebben het nog kei druk.