Vandaag in het kerstzonnetje: Wendy Hennevelt

Na een kleine speurtocht, ja als je niet vaak in de Wolvepad komt en alleen een huisnummer hebt, rijdt je d’r meestal niet direct naar toe. We bellen aan bij het nichtje van Danielle van Nunen uit Berghem. Zij stuurde onze redactie een mail om haar nicht Wendy Hennevelt in een welverdiend zonnetje te zetten. Terwijl het flink regent maakt Wendy gelukkig al snel open en gebaart meteen al dat we binnen kunnen komen. Met een prachtig kerststuk en een heerlijk kerstbrood in de hand stellen we ons voor en leggen in het kort uit waarvoor we komen.

“Ach, nou snap ik waarom jij zomaar effe op de koffie kwam”, roept ze naar haar nicht Danielle die in de hoek van de kamer met een glimlach op haar gezicht van een kop koffie geniet. Ook haar schudden we de hand en we nemen op uitnodiging van Wendy plaats op de bank in het gezellige hoekje.

We gingen vanavond met een dubbel gevoel, want eigenlijk waren we enkele weken later dan dat we hadden gewild. De oorspronkelijke mail van nicht Danielle kregen we namelijk al weken geleden. Hierin schreef ze dat haar Nicht Wendy (43) al ruim 17 jaar als mantelzorger voor haar man Johan (45) zorgt. Johan kampte met de ziekte MS. Ze schreef dat Johan het super zou vinden als Wendy eens in het zonnetje gezet zou worden.

Toen wij enkele weken later via Danielle een datum wilde prikken om dit welverdiende zonnetje bij Wendy en Johan te bezorgen schrokken we enorm toen we van haar vernamen dat Johan inmiddels was overleden. In overleg met Danielle hebben we besloten om Wendy op een later tijdstip een kerstzonnetje te bezorgen.

Ondertussen zorgt Wendy dat wij ook aan een heerlijke kopje koffie zitten en als snel raken we in gesprek met beide nichtjes. Wendy vertelt , soms aangevuld door haar nicht, openhartig haar verhaal. Dat ze het niet makkelijk heeft, en dat ze veel voor d’r kiezen heeft gehad daar hoeft geen twijfel over te bestaan. Na het overlijden van Johan is ze noodgedwongen in ‘een volgende strijd’ belandt, waarbij ze, gelukkig met de steun van haar volhoudende vader, moet vechten voor huis en inkomen.

Wij schieten van de ene verbazing in de andere als Wendy ons met enkele praktijkvoorbeelden vertelt wat haar op dit moment dagelijks bezig houdt. Het gezegde 'vechten tegen de bierkaai' lijkt hier werkelijkheid te zijn. Wij zien en voelen in ons gesprek gelukkig een daadkrachtige jonge vrouw die reeds bewezen heeft van aanpakken te weten en om niet bij de pakken neer te gaan zitten. We hopen dan ook dat ons kerstzonnetje haar nog wat extra kracht geeft om de komende feestdagen en ook in het nieuwe jaar de zon weer te doen schijnen.

Als we na een uurtje beide nichtjes bedanken voor het gesprek lopen we met Wendy naar de voordeur, waar we nog even stil staan bij de grote collectie foto’s van Wendy en Johan samen. Met die lachende gezichten in ons geheugen stappen we naar buiten en zwaaien haar gedag.  Het is warempel gestopt met regenen. Terwijl we naar de auto lopen spreken we nog even snel de planning voor morgen door. Want ook dan gaan we weer op pad. Voor welverdiende en gegunde kerstzonnetjes.