In het zonnetje gezet: Ben van Oss

Afgelopen woensdag gingen we weer met een ‘zonnetje’ op pad naar een opvallend onopvallende Berghemse inwoner. Als we aanbellen zien we dat er al ‘enkele medeplichtigen’ aan de koffie zitten. Altijd fijn, dan weten we ook zeker dat de gelukkige aanwezig is. En jawel, de deur gaat open, en Ben van Oss maakt zelf open.  Hij laat ons blij verrast binnen (kan ook aan het Bergs bierpakket liggen), en zijn vrouw Gerda vraagt meteen of we ook koffie lusten. “Tuuuuurlijk, zeggen we allebei , daar komen we voor!”. 

Terwijl buurvrouw Ciska en haar dochter samen met Gerda aan de koffie zitten komt Ben met een bekske koffie en een sigaar bij ons op de bank zitten. Hij is benieuwd hoe we nou bij hem zijn aanbeland. 

Dit keer waren we dus getipt door Tilly den Brok. Zij wilde graag dat wij Ben in het zonnetje zouden zetten.  Zij geeft hierbij aan dat hij bij meerdere mensen de tuin doet, omdat ze het zelf niet meer kunnen.  En dat hij enkele keren per week de hond uitlaat van Geert vd Camp, omdat die een nieuwe heup heeft gekregen.  Maar ook voor een ritje naar het ziekenhuis draait Ben z’n hand niet om. Als ie tijd heeft, helpt ie ! 

Ben is ondanks zijn zwakke rug nooit te lui om de handen uit de mouwen te steken. Maar dan moet er in ieder geval niet gevoetbald hoeven te worden dur het urste, of de A, of dur ZVVB, het zaalvoetbal team uit Berghem. Want al jarenlang gaat ie met een vast gruupke hier uit Berghem naar het voetballen. Uit, Thuis, Vriendschappelijk, maakt niet uit, Ben is d’r bij !   

Vroeger  heeft ie zelf nog in de goal gestaan van het 3e van Berghem Sport, en jarenlang trainde hij de pupillen en kabouters van Berghem Sport.  Hij kent dan ook alle voetballers bij naam en toenaam,  en met de meeste heeft ie dus ook nog getraind.   Tussen al dat voetbal door is Ben ook nog jarenlang betrokken geweest bij de Bergse Motorclub. Maar nou duut ie het iets rustiger an, en speelt ie graag een partijtje biljart bij de Merx. 

En dat ie zich bij de Merx thuis voelt blijkt wel als we tijdens ons gesprek op het onderwerp carnaval belanden.  Zo is Ben in ’81 zelfs prins van het Knollenrijk geweest.  Hij heeft er prachtige herinneringen aan,  ondanks  dat hij in het jaar dat ie prins was  net voor de carnaval enkele weken plat moest, waardoor Ai van Gaal zijn honeurs moest waarnemen.  

Enkele jaren later was hij een van de oprichters van  CV de Centrumknollen. “Een prachtig clubke, woar ik  niet alleen grootvorst ben geweest, mar ok heel lang als president in het bestuur heb gezeten”. Er blijven leuke verhalen en anekdotes naar boven komen, maar net als Gerda nog een nieuw fleske bier neer wil zetten kijk ik op de klok, we moeten echt vertrekken. We wensen Ben en Gerda een hele fijne avond, en bedanken hem namens Tilly den Brok en al die andere mensen waar Ben altijd voor in de weer is.

“Unne mooie mins”, zeg ik , als we in de auto stappen.  Hij  is nou typisch zo iemand waar ze vroeger da spreekwoord vur verzonnen hebben  ” Beter een goeie buur, dan een verre vriend”