Èn, vrèìjt ie lèkker?, vaak gestelde vraag bij de Kellerbar in Berghem

Op zaterdag 2 september wordt de reunie "Kellerbar ziet Abraham" georganiseerd. Mooi Berghem heeft een mooi stukje van Vijftig klurre Bergs op de kop getikt, genaamd "vrijen". Een prachtige stukje over de Kellerbar in Berghem. En bijgevoegde foto had Mooi Berghem al geplaatst bij Wie o wie nummer 10.Sommige spelers van dit Kellerbar-voetbalteam zullen ongetwijfeld aanstaande zaterdag aanwezig zijn.En misschien hebben ze toen ook de vraag gehoord...Èn, vrèìjt ie lèkker?

Vrijen. Taal is een wonderlijk fenomeen. Soms kan hetzelfde woord in een andere taal zo maar een andere betekenis hebben. Neem bijvoorbeeld vrijen. In het Algemeen Beschaafd Nederlands heeft vrijen verschillende betekenissen maar de belangrijkste is toch geslachtsgemeenschap. In ’t Bèrge van de jaren zestig waren we met vrijen (ofwel: vrèìje) zo ver nog lang niet. Als je als zestienjarige werd gevraagd vrèìjde al un bietje?, dan werd hooguit bedoeld of je al zoende.

Berghem had in die tijd geen vrijerslaantje. Dat wil overigens niet zeggen dat er geen hot spotswaren. De Keller Bar, de uitgaansplek voor jongeren uit het dorp en verre omgeving, had er minstens twee. Als je de Keller Bar verliet en niet linksaf naar de St. Willibrordus straat maar rechtsaf naar de achterkant van het gebouw liep, kwam je bij een halve meter lager gelegen aardappelveldje. Tegen de muur was een steil walletje van zwarte grond opgeworpen. Door het hoog teverschil kon je elkaar recht in de ogen kijken, zelfs als je als jongen Van Hâs de Puun èn hullie Nèl Van ut ôlling klôster, al dè aaw vèl gen een lange lente aan de haak had geslagen. Kwestie van stuivertje wisselen.

Bovendien was de plek schaars verlicht, dus ideaal um te gôn stôn vrèìje Behalve als het regende en de wind verkeerd stond. Dan was het een modderzooi en kreeg je zelfs met Bèrgsecharme geen verovering zo ver dat ze mee ging. Een ander nadeel was het gebrek aan privacy. Bij gunstige weersomstandigheden kon het voor komen dat zaterdags rond middernacht meerdere koppeltjes tegelijk afscheid namen of trappelend van ongeduld stonden te wachten om je plaats in te nemen.

Voor iets meer privacy moest de St. Willibrordusstraat worden over gestoken en de zijkant van de Willibrorduskerk opgezocht. Daar kon je je aan het oog van de buren onttrekken door in een van de ruime nissen te gaan staan. De lucht van oude urine nam je op de koop toe. Aan die kant van het kerk plein stond ook een lantaarnpaal die de romantiek vol gens sommigen wat al te nadrukkelijk belichtte. Dat zal waarschijnlijk de reden zijn geweest dat-ie met enige regelmaat werd uitgestampt. Na het afscheid genoten de verliefden de warme belangstelling van vrienden en vriendinnen.

Èn, vrèìjt ie lèkker?, was bij de dames een vaak gestelde vraag waarna de gehanteerde tongzoentechniek werd uitgewisseld. De heren waren meestal iets meer geïnteresseerd in de fysieke gesteldheid van de jongedame in kwestie. Èn, ist amôl ècht? Een vraag die niet op zichzelf stond, want de wat minder bedeelde meiden wilden een vermeend tekort aan behavulling nog wel eens compenseren met toiletpapier.

Hoe het ook zij, menige Bèrgse vijftiger zal er ooit zijn of haar eerste stappen op het vrijerspad hebben gezet en misschien wel de liefde van zijn leven gevonden.

Bron: Vijftig klurre Bergs.