60 jaar "de Wilberthof "stichting vrienden van.." trakteert bewoners.

Van gasthuis , bejaardenhuis, verzorgingshuis, naar verpleeghuis.  Inmiddels bestaat De Wilberthof 60 jaar. De vrijwilligers van de ’’Stichting Vrienden van de Wilberthof’’, die al 30 jaar bestaat, willen deze feestdag niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom houden ze op zaterdag 13 mei een extra gratis bingomiddag voor de bewoners van de Wilberthof, met een hapje en een drankje om dit heuglijke feit samen met de bewoners te vieren.

Verleden
Pastoor van Asten nam in 1883 het initiatief om een liefdesgesticht op te richten, samen met de zusters van Liefde uit Schijndel. Op 10 nov. 1884 betrokken zeven zusters het klooster. Aanvankelijk alleen voor het onderwijs, maar in 1907 vroeg het kerkbestuur aan de bisschop om een mannen- en vrouwengasthuis op te mogen richten. De bijzondere patroon werd Sint Jozef. Er was geen elektriciteit en geen stromend water hiervoor werd een Northonwaterpomp geslagen. Het water moest met emmers naar de slaapcellen worden gebracht. Mannen en vrouwen werden door ruimtegebrek ook wel eens van elkaar gescheiden. Al in 1940 waren er in Berghem plannen om het gasthuis te verbouwen, maar de oorlog verhinderde dit. Vanaf 1950 werd er zowel door de zusters van Schijndel als door de gemeente Berghem aan gewerkt om dit voor elkaar te krijgen, maar toch duurde het nog tot 1956 voordat er aan de bouw begonnen kon worden.

In 1957 werd de kapel en het oude St Jozef gasthuis gesloopt, op de balken werd nog het vlaggengeld gevonden van de bouw uit 1908. Tussen maart en november 1957 woonden de bejaarden in de kleuterschool en in de lagere school, die op het kerkplein stonden.

Op 12 mei 1957 werd het bejaardenhuis dat O.L.V. van Altijddurende Bijstand heette, officieel ingezegend. Het nieuwe gebouw had ruime gangen, een modern washok, en beschikte over kamers van 12m². Dat niet elke bejaarde beschikte over een eigen toilet op de kamer, daar stond men niet bij stil. Bejaarden uit Berghem die naar het bejaardenhuis gingen, die gingen in de volksmond ” NAAR HET KLOOSTER”. Bejaarden die hun intrek namen in het klooster moesten wel kleinere meubels kopen voor in het betrekkelijke kleine kamertje. Ik herinner mij van mijn opa en oma, dat die als ze naar buiten wilde kijken tegen een dwarsbalk keken die de architect in het kozijn had getekend. Ook privacy hadden de bewoners niet, en er was net zoals in het ziekenhuis bezoektijd. In het kamertje stonden meestal een bed, een klein kastje, 2 stoelen, en een tafeltje van 1 bij 1 meter. De opvattingen over bejaardenzorg waren ook na 1957 al volop in beweging. Op den duur zou het nieuwe bejaardenhuis niet meer voldoen aan de eisen van die tijd en het werd in 1983 afgebroken. Er werd weer een nieuw bejaardenhuis gebouwd. Men vond dat de naam ook maar eens moest worden aangepast. Er werd gekozen voor de naam: ” DE WILBERTHOF”, verwijzend naar de Willibrordus parochie en kerk. Nu anno 2017 is De Wilberthof een verpleeghuis geworden , een hele omschakeling van Gasthuis naar verpleeghuis.

Namens ’’Stichting Vrienden van de Wilberthof’’,
Lambert van Hintum.