De officieuze burgemeester van Berghem, Ans van der Burgt
Ans van der Burgt liet onlangs weten dat zij met haar vrijwilligerswerk stopt. Dat is een aderlating voor Berghem! Mooi Berghem heeft dit leuke stukje van Ans van der Burgt gevonden uit 50 klurre Bergs. Ga maar eens lezen en veel leesplezier!
EHBO, kindervakantieweek, collecteren voor goede doelen en in de bres springen voor wie het nodig lijkt te hebben. Over wie het gaat? Een overbodige vraag. Heel Berghem en ook de wijde omtrek kent Ans. De officieuze burgemeester van Berghem. Zonder ambtsketting. Voor poespas moet je niet
bij Ans aankomen. ‘Doe maar gewoon,dan doe je al gek genoeg’, lijkt op haar lijf geschreven. Een uitnodiging om de kroning van Koning Willem-Alexander bij te wonen? ‘Een enorme eer, maar wel jammer dat ik niet naar het Meester Gielenplein kan voor de feestelijkheden in Berghem.’
En wat doe je dan aan naar zo’n sjieke aangelegenheid? Een hoed, een jurk of een mantelpakje bijvoorbeeld. ‘Allemaal volgens protocol. Als ik een hoed op
moet, dan doe ik dat. Ik pas me wel aan.’ Ans had haar uitnodiging te danken aan haar Osse collega Wobine Buijs. Die was pas net goed en wel geïnstalleerd als burgemeester in Oss, toen de dames kennis maakten.
Het begon niet al te vriendelijk. Buijs vond namelijk dat de deelnemertjes aan de Berghemse Kindervakantieweek niet meer met platte karren naar de Hei vervoerd mochten worden. Dat vond ze niet alleen, maar was wettelijk zo bepaald. Ans was het er niet mee eens.Het ging al tientallen jaren goed. Meer dan goed. En veilig. De kinderen gedroegen zich prima en peinsden er niet over om te klooien tijdens de tractorrit. ‘Zitten blijven!’, klonk de stem van Ans regelmatig
in de kinderoortjes. Een gebod dat niemand in de wind sloeg. Zelf de begeleidende ouders bleven onbeweeglijk en met samengeknepen billen op de bodem van de kar zitten. Buijs bleef onvermurwbaar. De karren moesten eruit. Een handtekeningenactie en bezoek van vele sympathisanten aan het Osse gemeentehuis ten spijt. De dames stonden lijnrecht tegenover elkaar.
Toch was er respect. Burgemeester Buijs prees de inzet van Ans bij allerlei vrijwilligersklussen. Toen er een inwoner uit de gemeente gekozen moest worden om naar de kroning te gaan, hoefde ze ook niet lang na te denken. Ans, een vrouw met tomeloze inzet maar ook met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Zo’n dertig jaar ging ze met de collectebus van deur tot deur om geld op te halen voor de Hartstichting. Totdat bekend werd dat de directeur 170.000 euro per jaar verdiende. Hoe nobel de doelstellingen van de Hartstichting ook zijn, Ans kon zich niet vinden in de salarisstrook van medisch directeur Cats. De actie had resultaat. Onder andere doordat Ans met haar ongenoegen in de media verscheen, ging het balletje rollen. Uiteindelijk besloot de Hartstichting het salaris van
de directeur te verlagen. Het staartje bleek helaas minder succesvol, omdat Cats niet instemde met de verlaging en wegging met een forse schadeloosstelling.
En Ans? Ans laat zich niet stoppen en gaat altijd door. Met volle kracht, want iets anders kan ze niet. Gelukkig maar, want wat zouden die goede doelen en vrijwilligersorganisaties moeten zonder Ans. Het is te hopen dat ze nog heel lang blijft zitten.
Bron: 50 klurre Bergs!