Sofia Kraan Staete? Vrouw Gielen-huis!

In mijn geliefde Berghem wordt begonnen met de bouw van een appartementencomplex aan het plein dat is vernoemd naar mijn man - Jacques Gielen - in het dorp beter bekend als ‘meester Gielen’. De Dorpsraad vond het gepast om vanwege mijn werk als vroedvrouw in het dorp - ik hielp in 35 jaar ruim 3.000 kinderen ter wereld - het complex naar mij te noemen. Het gebouw zou ‘Maria Sofia Kraan Gielen Staete’ moeten heten. Ik vond dat een aardige geste, maar nogal overdreven.

Iedereen die mij kent, weet dat ik ‘van de eenvoud ben’. Maar als er dan toch een gebouw mijn naam zou mogen dragen, dan had ik voor Vrouw Gielen gekozen. Want dat is de naam die ‘mijn’ duizenden kinderen in Berghem zich nog herinneren. Het woord ‘Staete’ - wat het ook mag betekenen - zou ik vervangen door ‘huis’, want dat geeft een thuisgevoel. Een gevoel dat ik de Berghemnaren graag gun.

Het bouwbedrijf, bij monde van directeur Wim Muller, dacht daar anders over. Hij streepte eigenhandig mijn eerste naam en de naam van mijn man weg en doopte zijn project ‘Sofia Kraan Staete’. Waarschijnlijk paste Sofia in zijn ogen beter bij Staete dan het eenvoudige Maria.

Ik draaide me om in mijn graf. Mijn eerste naam is de naam van de Moeder Gods. Ik heb haar mijn leven lang aanbeden en ervoor gezorgd dat enkele duizenden van ‘mijn’ kinderen mede met haar naam zijn gedoopt. Als ik uw moeder was geweest, had ik u ongetwijfeld bij me geroepen, een standje en een oorvijg gegeven en naar uw kamer gestuurd om over uw onbezonnenheid na te denken.

Toen het Meester Gielenplein dreigde te verdwijnen, kwamen meer dan 400 dorpsbewoners daartegen in het geweer. Met succes. Ik mag toch hopen dat een dergelijke actie niet opnieuw nodig is om de heer Muller te overtuigen het complex ‘Vrouw Gielen-huis’ te noemen. Het is tenslotte mijn naam, Wim.

Riny Boeijen, namens Bèrge dur ut Lint in de geest van Vrouw Gielen (1896-1988)