Willem Renders, al ruim een jaar kapelaan in Berghem

Recent kreeg ik het verzoek van de redactie om in gesprek te gaan met kapelaan Willem Renders en dit op te schrijven voor het Parochieblad. In het eerste interview, dat ruim een jaar geleden door Ruud van de Ven werd afgenomen, lazen we al wat ins-en-outs van onze kapelaan. Nu, ruim een jaar later, ga ik in gesprek met hem en stel een paar vragen over het jaar in Berghem en de Willibrordusparochie. Kapelaan Renders wist zich op jonge leeftijd door God geroepen.

Voordat hij de Eerste Heilige Communie deed, was hij al gefascineerd door de Heer - aanwezig in het H. Sacrament. Spelenderwijs werd hij, als misdienaar bij de pastoors in zijn parochie en ook door zijn katholieke ouders, hierin bevestigd. Van zijn kant kon hij ook zijn ouders en zijn twee broers en zus steunen in het geloof. Zijn ouders hebben nooit getracht om hem een andere richting in te sturen. Zij wisten (wellicht al eerder dan hijzelf) dat hun zoon deze weg ging bewandelen.

De termen ‘roeping’ en ‘inzicht’ worden bij de eigenschappen van een priester als eerste genoemd. Zijn deze zeer wenselijk of noodzakelijk?
K: Een ‘roeping’ is volgens de kerk een soort oproep. Iedereen heeft een universele oproep (om heilig te zijn), maar elke persoon op een andere manier. Een roeping omvat een godsdienstig leven, het priesterschap, een ongetrouwd leven. ‘Inzicht’ is het levenslange proces van het begrijpen van Gods wil door gebeden en spirituele richting. Inzicht vraagt ook veel geduld.

Toen pastoor Mennen met emiraat ging bleef u nog enige tijd in de Grote Kerk met de nieuwbenoemde pastoor Roland Kerssemakers. Daarna ging u naar de H. Hartkerk (Bloemskerk) en na ongeveer vier jaar werd u weer werkzaam in de Willibrordus Parochie en bent u als kapelaan in de Willibrorduskerk en pastorie in Berghem welkom geheten. Het beeld dat u van Berghem had voordat u hier in de pastorie ging wonen is dat veranderd of misschien wel verbeterd?
K: Och, dat welkom was wel heel merkwaardig; mijn voorganger heeft dat eigenlijk helemaal niet gedaan. Ook van overdracht was niet echt sprake, de druk van de verhuizing en de nieuwe benoeming in Veldhoven maakten dat kapelaan Beekman het erg druk had. Daar kon iedereen die ik in Berghem tegenkwam wel over meepraten, tot vervelens toe. Toen heb ik na een tijd, als grapje, gezegd: wie het nu nog over kapelaan Beekman heeft, die moet 5 € betalen! Ik heb helaas nooit geïnd..

U woont ruim een jaar in een gemeentelijk monument. Een monument met al zijn achterstallig onderhoud en oude aanzichten. Naar mijn mening als liefhebber van historische gebouwen zeker de moeite waard om het te bewaren. U heeft in het afgelopen jaar rondom de pastorie al veel nieuwe dingen aangelegd, wat menig inwoner van Berghem zeer kan waarderen: Een dahliatuin, een varkenshok, kippen en eenden op de binnenplaats. Rondom de bijenkorven is het een gezoem van jewelste. Wat zou u willen veranderen, als er geen gemeentelijke regels golden voor de pastorie als gebouw?
K: Dat er iets moet gebeuren is al heel lang duidelijk, zowel het kerkbestuur als de gemeente zijn daar al jaren mee bezig. Er ligt dus al een heel dossier met plannen, onderzoeken en mogelijkheden. Ik zelf heb daar maar zijdelings mee te maken, behalve dan dat ik er open voor sta en welwillend meewerk met de professionals die erover gaan. De kern is eigenlijk zorgen voor een duurzame oplossing.

In uw voorgaande interview gaf u aan graag in gesprek te gaan met de bewoners van ‘de Wilberthof’ en met de bewoners van de seniorenwoningen. Door Corona heeft dit geen doorgang kunnen vinden. Heeft u de intentie en de mogelijkheid om op huisbezoek te gaan in de komende tijd?
K: Ik ben er gaandeweg toch wel achter gekomen dat dat bij mij heel langzaam gaat. Het is zeker mijn intentie, maar ik merk wel dat ik niet alle mensen kan bezoeken die dat ergens wel graag zouden willen. Langzaam maar zeker komt dat toch wel goed. Dat zit ook een beetje in mijn karakter, ik ben uit mezelf niet zo ‘bezoekerig’ als je dat zo kan noemen. Bij het priesterschap horen geen prijzen die behaald moeten worden of doelen die in een jaar bereikt moeten zijn. Een priester handelt in naam van en uit liefde tot God. Als er geen liefde is dan moet je het niet doen.

Zou u zonder slag of stoot naar een andere parochie of land gaan als de bisschop hierom vraagt?
K: Tegenwoordig kijkt de bisschop heel zorgvuldig naar de situatie van de priesters en de parochies; dit betekent dat aan de uiteindelijke vraag van de bisschop een heel proces voorafgaat. De bisschop heeft het overzicht over heel het bisdom en alle priesters, en besluit uiteindelijk. Dat kan ook gaan over een nieuwe benoeming. Wat mij persoonlijk betreft, ik zei al dat het voor mijn gevoel vrij langzaam gaat, alleen al om veel mensen te bezoeken. Dat betekent dat ik daar ook wat meer jaren voor nodig heb. Komt goed uit toch? Dan moet ik maar heel lang de beste kapelaan van Oss en omstreken blijven! De kracht van ouderen waardeer ik zeer en door het omgaan met deze mensen ben ik elke dag gezegend met mooie verhalen over Berghem, kennis en leuke herinneringen. Maar dit houdt ook in dat ik vaak afscheid moet nemen.

Stel dat u afscheid moet nemen van Berghem. Wat zijn dan voor u de gebeurtenissen of dingen die altijd in uw geheugen blijven?
K: Vooral de mensen en wat je samen meemaakt. De oude koster, Rien van Gaal, zal ik nooit vergeten. Zo trouw en dienstbaar, tot het einde toe. Ook in heel zijn houding en hoe hij reageerde, ook als hij het ergens niet mee eens was, altijd vriendelijk en behulpzaam - je kon merken dat hij echt uit de grond van zijn hart wilde helpen, zo goed als hij kon. Dat was een bijzondere mens. Het is één van de weinige uitvaarten waarbij ikzelf ook een brok in de keel had. We missen hem nog elke dag. Ook het einde van TV-Berghem zal ik niet gauw vergeten. Aan de ene kant de teleurstelling van zoveel ouderen maar ook van het bestuur en aan de andere kant de kracht van de vrijwilligers die blijven doorgaan om zich op dat gebied in te zetten, ondanks de pijn in het hart van het verlies van de zender. De kinderkerk en de kinderen en ouders, samen de kerststal maken, de liedjes en spelletjes die we hebben gedaan. Ook daar de ouders en vrijwilligers die zich steeds inzetten voor de kinderen. De vrijwilligers (meeste dames maar ook heren) die zich inzetten voor de schoonmaak in de kerk, voor de bloemen zorgen, voor de tuin en niet te vergeten Elly. Vooral dan de momenten van koffiedrinken en ‘buurten’ brachten gezelligheid die je niet vergeet.

Getekend Ineke Mulders.
Bewerkte tekst en Foto's van Jan Janssen.