Riny Boeijen vertelt mooi bergs verhaal tijdens onthulling pilaster

De viering van de landelijke burendag werd bij de Berchplaets gebruikt voor de 'onthulling' van de pilaster op het voormalige voetbalveld van Berghem Sport. Tijdens deze onthulling las Riny Boeijen afgelopen zaterdag een prachtig verhaal voor. Het verhaal heet 'HIER STOK DAN'. Voor diegene die dit mooie bergs verhaal moesten missen, hierbij de kans, dankzij Riny Boeijen zelf, om het alsnog te lezen.

HIER STOK DAN.
Ès oe in Bèrge nie kenne, dan wört ‘r alt gevroagd: ‘Van wie zedde ge d’r enne?’ Mijn
hen ze dè nôit gevroagd, mar ès ge ’t wete wilt; ik ben d’r enne van Naris Ruijs èn
Lee de Bim. Nou zudde musschien laache, toch is dè ècht wôrrent woar. Want Naris
èn Lee hebbe mijn gemakt. In 1939, krèk vur d’n orlog. Doar han ze nie ens ’n vrouw
be nôddig, die twieje ware durren tijd al lang vurruit.!

Ik ben d’r enne van ’n twelling. Saame mi m’n bruur stonne we ôn de Sportstroat die
groewte pôrt vast te haawe. M’n bruur liift nie mer, mar ik ben d’r nog wel. Èn ik kan
oe vertelle dè we wè meegemakt hebbe in die jôrre toen ’t hier nog ’n voetbalvèld
waar. Wè daachtte ès al dè vrouwvolk van de KPJ in de korte boks ônt rondspringe
waar? De wandelsport èn de hèrmunnie zijn d’r geweest. Ik heb ‘r ok ’n kat zô hard
zien loewpe ès unnen hoas. Èn hij hiette Kees. De Zwaluw hetter nog ôit duive los
geloate. Doar hak ’t nie zô op, want die schete op munnen kop, nèt ès die
dakschijters van Sjaak Sijnen èn Grad van Hintum. !

Mar ’t môiste van alles waar toch ’t voetballe. Dan hen ze ’t teegewôrrig over dieje
Ziggodome èn de Arena. Och jonge, dè han wij hier in de jôrre vijftig al. Ès die
Hèrpse bônne hier kwaame speule, dan dinne wij de pôrt ope èn wörde de tribunes
zoewe nor binne gereeje. D’r kos hèndig ’n por duuzend man op. Èn dan hebbe ze ’t
over skaibokse. De hielj kappeloan Kitslaarstroat ha ’n skaiboks. Doar hong ’t
sondagsmiddegs ès ’t uurste moes speule mitte biejn in d’n dakgeut. Wij han ok ME.
Gen busse vol, mar twe man; de Pol èn de Parl. Ès die twieje rondliejpe, dan hiel
iederiejn zunne moel. Zèllufs Lee Vos èn Cees ’t Kètje. Èn Wimke van Miene
zörgden ‘r vur dè ze amôl aachter d’n droad bleve. Zoewe dinne we dè.! !

Och ik zie Driek van Vugt nog langs de lijn zitte. Hij keek nie nor ’t voetballe, mar
enkelt nor hoe schôn z’n vèld urbe laag. Wè trok-ie unne poszegel ès Jas de Laaw
wir unne ros uit zunne dries schupte. Ès of-ie ’t èèges vuulde. Èn wè daachte van
Hènk van Pukke, d’n dokter. Die ha gen spuitbusse, nietapparate of al dè grèèj dè ze
teegewôrrig hebbe. Unne wôtterzak mi unne spons erin, dè hattie. ‘Even kijken’, zinie
dan. Want hij prôtte strèèlluk ès-ie in functie waar, mar ja doar waar ’t dan ok unne
dokter vur. Èfkes mitte spons ‘r over. ‘Gaat wel weer,’ zin-ie èn Hènk de Gieps
hoemperde ’t vèld wir op, of-ie wô of nie.!

De klèèn jong han ok schik mit voetballe. Ès ’t schôn wiir waar èn ze han nog ’n
bietje van d’r traktemènt over, ginge ze unnen ijsco koewpe be Piet de Kat of Harry
de Sieb. Èn ès Ajaan -’t kenon - Hèndriks op gool schoot èn diejen bal zèlde wir is
unne kiejr de schutting over, dan zaag ik die jong amôl vurbe stiejve. Wietem ’t
uurste ha. Behalve ès-ie be Has Martens tusse z’n erpel terèèchte kwaam. Doar
dorstte ‘m gen man te gôn hoale. ! !

Ok èster gen voetballe waar èn we de pôrt dicht han, wôn die verrekte jong toch gôn
speule. Ik gaaf doar niks um. Ik he verschèèjene van die kortôrre over de pôrt heene
geholpe. Mar ès de pliessie ze zaag, waare ze de nasjenaale. Ik zie Van der Hoeven
èn Van d’n Bèrg nog aachter Bertjes van Kareltje Akkermans ôn doen. Die kos ’t nie
hèèjse mi z’n korte pôtjes. Hij he d’n helle woensdagmiddeg op ’t pliessieburro onder
’t gementehuis strafregels zitte schrijve. !

Mar ok mittie groewte laabusse hek ’t iejn èn aander meegemakt. Vurral mi de
kermus. Dan ginge ze be mijn mi ’n mèìjdje stôn te vrèìje. D’r wörde wè afgehaffelt
èn uit de krop gevoejerd. Èn liege dè ze dinne. Zôn mèìjdje mènde dèsse in d’n
himmel kwaam. Mar dè waar mar efkes. Nôdderhaand hek ‘r nog wel is iejn huure
zegge: ‘Traawe, dès nèt ès in oew boks zèèke. Tis efkes wèèrrum, mar lang kaaw.’!
Toen Bèrge Sport nor d’n Osseweg ging, wörden ’t amôl anders. Alliejn d’n hond van
Kareltjes, hullieje Monty, zèkte nog alle daag teege m’n ôn. Èn Marie van Sjaak
Sijnen he nog unne wasdroad ôn mijn vaast gemakt, umdè Sjaak ’t verrekte die
kepotte waspoal te make. Vur de rest zaag ik alliejn nog mar gèète. Van die klèèn be
Sjaake in zunnen hof èn ’n groewte witte be ’t Wit Gele Kruis; ’n juffrouw. Èn toe de
Bèrchplôts ‘r kwaam, zaag gen man me mer stôn. !

Ik ben d’r nou vijf ’n zuvventig, mar ’t ha wènnig geschild of ik waar d’r al nie mer
geweest. Ik ben nog ’n joar of ’n ding op ’t Tuurèènd in de koast geweest, be d’n
Boei. Doar zek wel wè bekômme. Mar ja, tis toch ’t Tuurèènd èn ik ben d’r enne van
geenèènd, dus ik ze blèìj dèk wir trug ben. Èn nou stôk op ’t môiste plèkske dè ’t
aaw voetbalvèld ôit gehaad he; de penantiestip. Èst ôn mijn li, nog wel honderd joar. ! !

Riny Boeijen
www.rinyboeijen.nl