Foto: Van Assendelft Fotografie BoerenlevenAchtergrond

Boerin Karin: ‘Onze dieren werden voor niets geruimd’

20 jaar geleden brak de MKZ-crisis uit. Karin: “We zeiden: áls het ons treft, beginnen we opnieuw.”

Karin van Lith – Hurkens (50) woont in Berghem (N.-Br.). Ze is getrouwd met Gerrit (54). Samen hebben ze drie zoons (20, 18 en 15). Het bedrijf telt 112 melkkoeien. Karin werkt daarnaast parttime als administratief medewerker en doet allerlei vrijwilligerswerk. Zo is ze onder meer bestuurslid van de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem. - Foto's: Van Assendelft Fotografie

Karin van Lith – Hurkens (50) woont in Berghem (N.-Br.). Ze is getrouwd met Gerrit (54). Samen hebben ze drie zoons (20, 18 en 15). Het bedrijf telt 112 melkkoeien. Karin werkt daarnaast parttime als administratief medewerker en doet allerlei vrijwilligerswerk. Zo is ze onder meer bestuurslid van de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem. – Foto’s: Van Assendelft Fotografie

Haar ouders runden een garage annex autoherstelbedrijf. Het was aanpakken, doorzetten en vaak ook werken buiten kantooruren om. “Dat kreeg ik met de paplepel in en ik denk dat daardoor de overgang naar de boerderij ook niet zo groot was.” Dat is overigens alweer heel wat jaren geleden. In 1997 kwam ze op het bedrijf wonen. Ze hielp mee als het nodig was maar daarnaast hield ze haar eigen baan. “Ik heb er bijna altijd bij gewerkt, ook nu nog. Het inkomen vind ik niet eens het belangrijkst, mijn werk zorgt vooral voor andere praat, sociale contacten buiten het bedrijf om, afwisseling en zelfontplooiing.”

Mond- en klauwzeer

Drie jaar nadat ze verhuisde, werd hun oudste zoon geboren. Een prachtige gebeurtenis maar wel met dreigende wolken in de verte. Want in Engeland heerste mond- en klauwzeer (MKZ) en de situatie werd elke dag erger. Er waren in Nederland grote zorgen dat het virus de oversteek naar het vasteland zou maken, er ging immers zoveel transport over en weer. “Gerrit en ik hadden het er een keer over, dat áls MKZ ons bedrijf ook zou treffen, we sowieso opnieuw wilden beginnen. Maar echt serieus hielden we er nog geen rekening mee, het was toch nog best ver van ons bed.”

Gezonde dieren voor niets geruimd

Dat bleef het echter niet. Hun zoontje was vijf maanden oud toen datgene gebeurde waar ze het over gehad hadden. Hun bedrijf moest preventief geruimd worden omdat in de buurt een bedrijf mogelijk besmet was. “Dieren werden in die beginfase nog ter plekke op het bedrijf gedood.” Gerrit wilde er niet bij zijn, Karin wel. “Ik wilde met eigen ogen zien wat er gebeurde, zodat ik later eventuele vragen van anderen kon beantwoorden.” Achteraf bleek het verdachte bedrijf niet daadwerkelijk besmet en hun gezonde dieren waren dus voor niks geruimd. “Dat was wel heel zuur, ja.”


Lees verder onder de foto‘s.

20 jaar geleden kwamen de nieuwe koeien van 4 verschillende bedrijven. De dieren moesten wennen, Gerrit en Karin ook. Maar het kwam goed.

20 jaar geleden kwamen de nieuwe koeien van 4 verschillende bedrijven. De dieren moesten wennen, Gerrit en Karin ook. Maar het kwam goed.

Opnieuw beginnen

Acht weken stonden de stallen leeg. “In het begin mocht je er zelf niet in omdat alles ontsmet was. Daarna zijn we aan de slag gegaan met opknappen en verbouwen. Ook de tuin hebben we aangepakt, zo hielden we structuur in onze dagen. Vooral voor Gerrit was dat prettig want zijn ritme was helemaal weggevallen. Voor mij gold dat minder omdat ik mijn baan nog had.”

Al die tijd richtten ze hun vizier op het plan dat ze eerder al aan de keukentafel gemaakt hadden: we gaan niet bij de pakken neerzitten, zodra het kan, beginnen we opnieuw. Maar dat viel niet mee, beleid op dit gebied was er nog niet en ze moesten alles zelf uitvinden. Terugkijkend neemt Karin het de overheid niet kwalijk. “Er kwam zoveel tegelijk en je kunt wel een draaiboek klaar hebben liggen, maar onderweg kunnen er altijd dingen anders gaan dan dat je beschreven hebt. Dat zie je nu ook met de coronapandemie.”

Karin komt uit een ondernemersgezin. Aanpakken, ook buiten kantoortijden, kreeg ze van huis uit mee. Hier voert ze de kalfjes.

Karin komt uit een ondernemersgezin. Aanpakken, ook buiten kantoortijden, kreeg ze van huis uit mee. Hier voert ze de kalfjes.

Nieuwe start was als stage lopen op je eigen bedrijf, maar het is gelukt

Richten op de toekomst

Uiteindelijk kochten ze van vier verschillende bedrijven koeien en vaarzen waarmee ze de stal weer vulden. Wat volgde was een hectisch jaar waarin zij de dieren moesten leren kennen en andersom. “Het was als stage lopen op je eigen bedrijf. Maar het is gelukt.”

In de daaropvolgende jaren lieten ze de moeilijke periode stukje bij beetje achter zich. “We hebben ons gericht op de toekomst. Het heeft helemaal geen zin om te blijven hangen in het verleden.”

Dat deden ze dan ook niet. Het bedrijf groeide en ontwikkelde, sinds vorig jaar staan er twee melkrobots. “Niet dat we daardoor minder werk hebben, vooral de administratie is meer want zo’n robot verzamelt allemaal gegevens en die moet je wel elke dag bekijken en interpreteren. Maar we zijn nu wel flexibeler. We hoeven bijvoorbeeld niet meer precies op tijd te eten voor het melken, het kan ook een halfuurtje later als dat beter uitkomt.”

Kortom, alles draait en iedereen is gezond. “Dat is toch het allerbelangrijkste in het leven, vind ik.” Niettemin denken zij en Gerrit nog regelmatig terug aan de ruiming. Met name rond eind maart komen de herinneringen weer boven. “Maar het is nu 20 jaar geleden, we hebben het een plek gegeven. Mocht er ooit weer MKZ uitbreken dan hoop ik dat ze niet gaan ruimen maar meteen beginnen met inenten.”

Altijd al had Karin haar eigen activiteiten buiten het bedrijf om, een baan, plus allerlei vrijwilligerswerk. "Dat geeft andere praat en het is goed voor je zelfontplooiing", zegt ze.

Altijd al had Karin haar eigen activiteiten buiten het bedrijf om, een baan, plus allerlei vrijwilligerswerk. “Dat geeft andere praat en het is goed voor je zelfontplooiing”, zegt ze.

‘Ik wil graag de minister van Landbouw ontmoeten’

Karin van Lith-Hurkens (50) woont in Berghem (N.-Br.). Ze is getrouwd met Gerrit (54), samen hebben ze drie zoons (20, 18 en 15). Het bedrijf telt 112 melkkoeien, Karin werkt daarnaast parttime als administratief medewerker en doet allerlei vrijwilligerswerk. Zo is ze onder meer bestuurslid van de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem.

Welke bladen lees je?
“Het Brabants Dagblad en vakbladen voor mijn werk. Onlangs heb ik deel 1 van de Zeven Zussenserie gekocht maar ik ben er nog niet in begonnen. Ik luister trouwens ook graag naar muziek, dat kan heel opbeurend werken. Een voorkeur voor een bepaald genre heb ik niet.“

Wie zou je wel eens willen ontmoeten?
“De minister van Landbouw. Om uit te leggen dat theorie en praktijk ver uit elkaar kunnen liggen. Je kunt op papier regels maken maar zijn ze uitvoerbaar in de praktijk? Overleg eens met diegenen die ermee moeten werken, durf toe te geven als iets niet werkt en pas het aan zodat het voor iedereen werkbaar is.“

Wat voor opleiding heb je gevolgd?
“HBO Personeel en Arbeid.“

Wat voor kleding draag je het liefst?
“Een nette broek en trui en in de stal een overall of een spijkerbroek en fleecevest.“

Wat voor auto rijd je?
“Een KIA Sportage van 16 jaar oud en een Citroën C1 van 11 jaar oud. Gerrit en ik geven beiden geen bal om auto’s maar nu ook de oudste kinderen een rijbewijs hebben, is het wel handig om er twee te hebben.“

Wat is je favoriete tv-programma?
“De laatste tijd kies ik vaker voor vrolijke programma’s. Nu Grey’s Anatomy ook over corona gaat, kijk ik dat bijvoorbeeld niet meer, er is al zoveel corona in de media. Maar Ik Vertrek vind ik juist weer erg leuk.”

Karin mag graag lezen. Ze haalt haar informatie zowel uit de papieren krant als van het internet. Verder luistert ze graag naar muziek. "Dat kan heel opbeurend werken."

Karin mag graag lezen. Ze haalt haar informatie zowel uit de papieren krant als van het internet. Verder luistert ze graag naar muziek. “Dat kan heel opbeurend werken.”

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin