Voorzitter OVB Alwin van Erp interviewt familie van Gaal
Oude tijden herleven bij Oma Peetje
Oma Peetje. We kennen het inmiddels als de naam van de nieuwe eetgelegenheid van familie van Gaal. Tegelijk ook het enige restaurant, als je de snackbars, shoarmazaken en chinezen even niet meerekent. Wat ons betreft werd het ook hoog tijd dat we weer eens op steenworp afstand een lekkere biefstuk kunnen eten. Heerlijk! Dan ben je goed en wel twee dagen open, kun je de boel weer op slot gooien. Nu zou je kunnen zeggen dat het bij voorbaat al een risico is om een restaurant in deze tijd te openen. Voor de Van Gaaltjes was dit juist hét moment om hun lang bewaarde plannen te verwezenlijken. “Zonder corona was dit er nu echt nog niet geweest”, drukt Stephanie me op het hart. Nog een voordeel: oma Peetje herself – inmiddels 75 jaar oud - heeft nu wél de tijd om haar eigen recepten nog beter tot recht te laten komen. “Ze is hier al zes keer binnengelopen met weer een nieuwe versie van haar pudding”, lacht de familie. “Maar lekker dat-ie is.”
Lachen kunnen ze wel, deze vier. Daarachter schuilt natuurlijk ook grote frustratie. Sinds maart kunnen zij feesten, partijen en festivals op hun buik schrijven. Niks geen grote oud & nieuwparty of carnavalsplannen in het verschiet. Gelukkig was er nog de succesvolle zomerformule Playa del Merx en de in coronatijd gelanceerde borrelkaart waar ze nog een lach van op hun gezicht krijgen. De waarheid is dat deze Bèrgse familie financieel flink moet inboeten. De horeca wordt keihard geraakt en de pijn daarvan is duidelijk voelbaar. “Dit moet zo niet te lang duren”, aldus Perry.
Je kent het niet meer terug
Alle hoop is daarom gevestigd op het signaal dat de restaurants weer open mogen. Het handjevol mensen dat de afgelopen jaren nog weleens gebruik heeft gemaakt van de ruimte waar ooit Café den Brok en de Platanus huisden, kent het niet meer terug. Loop je nu binnen, dan zie je pak ‘m beet vijftien tafels. Allemaal voorzien van gezellige kaarsen, een klein bloemetje en op de tafel waar ik aan ga zitten ook een ouderwetse koektrommel met van die lekkere vette boterkoekjes erin. O ja, en onder mijn voeten een Perzisch tapijt. “Om dat nostalgische gevoel te creëren hebben we alle kringlopen uit de buurt afgelopen”, weet Stephanie me te vertellen. Gelukt! Ouderwets is het trouwens allesbehalve. In het midden prijkt de bar die met groen glanzende tegels en gouden richels de eyecatcher vormt. Erachter een Italiaanse koffiemachine waar nog een grappig verhaal achter schuilt. Met de familiefoto die als een soort behang op de hele achterwand is aangebracht, gaan we een stukje terug in de tijd. Je ziet er de voltallige familie Merx poserend tijdens het 25-jarig huwelijksfeest van de opa en oma van Perry. Hij staat er zelf ook op als klein menneke met oma Peetje er schuin achter. De foto stamt uit 1970 en is onder bezielend oog van Petra – haar echte naam ;) – zelf uitgekozen uit een doos vol oude foto’s die ze meenam. “De dag erop lag-ie al bij Rini (van Rodijnen van Wiro Reclame, red.) en weer een dag later zat hij op de muur.”
Nostalgie met een modern randje
“Zo gaat het eigenlijk altijd bij ons”, vertelt Roel. “De ene dag ontstaat er een idee en een dag later gaan we het vaak al doen. “Ons pap is degene die vaak met de ideeën komt. Die bespreekt hij dan met ons op de woensdagen. Dan gaan we geregeld met z’n zessen uit eten. Steeds ergens anders. Van tevoren gaan de mannen – opa, ons pap, Wesley (vriend van Stephanie, red.) en ik een biertje pakken bij D’n Dort. Al jaren vaste prik.” Op één lijn zitten ze dan niet altijd, bekennen de jongste telgen van de familie. “Ons pap is van het ‘goed-is-goed’ en houdt niet altijd van die moderne ideeën van ons”, lacht Stephanie. “Maar ik geloof er toch echt in dat we in moeten spelen op de beleving die mensen zoeken bij daar waar ze naartoe gaan. En dus ook bij dit restaurant. Hier voel je de nostalgie, maar we willen dat je die beleeft met de comfort en luxe van nu. Zo sta ik erin. Daarom hebben we geen gewoon koffiezetapparaat, maar een echte Italiaanse koffiemachine. Want daar houden we nu gewoon heel erg van toch. Ons pap had zijn oude vertrouwde leverancier al gebeld, maar die mocht hij van ons weer afbellen. Dat doet hij dan ook, want hij wil dat dit restaurant echt van Roel en mij is. Dat is van het begin af aan altijd zijn wens geweest. Of ons mam ook nog iets te zeggen heeft? Zij zou zich er niet mee bemoeien zei ze. Roel is gastheer, ik regel de rest er omheen. Dat is het plan. Maar je raadt het al: nog geen uur na de opening sprong ze bij om een praatje te maken met de gasten”, aldus Stephanie. Dat was ook wel nodig op dat moment”, vult Elle aan.
Trots
En zo ontdek je in twee uur tijd dat één familie die bestaat uit verschillende generaties er samen voor zorgt dat er hele mooie dingen ontstaan. Keer op keer. Nu ook weer met Oma Peetje. Dat de deuren van het restaurant weer open mogen, daar kunnen Perry, Elle, Roel en Stephanie nu alleen nog maar van dromen. Als het zover is, weet ik zeker dat het een groot succes gaat worden. Neem alvast eens een kijkje op de site waar de menukaart op staat en waar je de contactgegevens vindt om - tip voor de decembermaand! - een cadeaubon te kopen (klik hier). En als het straks weer mag: pak de telefoon en reserveer een tafeltje om het zelf te ervaren. Op Oma Peetje kunnen we maar mooi trots zijn hier in Bèrge.